Παρασκευή 16 Ιουλίου 2010

Ιούλιος, έξι χρόνια μετά

Πάει το ρίγος και το δέος
- και οι ενοχές χαθήκανε κι αυτές -
πνίγηκαν όλα στο βαθύ ποτάμι
μιας εγγενούς α-νοησίας των πραγμάτων

μέσ' τους ορυμαγδούς ταριχευμένων λέξεων

....

Τα βαμπίρ σύμβολα και τα νεκροζώντανα αντι-σύμβολα
παρατάσσονται κάθε εικοστή του Ιούλη στη νεκρή γη
ενώ το μέλλον δροσερό και ολοζώντανο προσπερνά
χορεύοντας και τραγουδώντας τα μακρόσυρτα τραγούδια
της αδιαφορίας του για την ασυνεννοησία των ηττημένων

....

Η οργή που έγινε θλίψη μέσα μου
προβάλλει μια ελεεινή εικόνα
κι ένα θλιβερό κατάντημα
εθνικής εμβέλειας

4 σχόλια:

Ρωξάνη είπε...

"Μέλλον, παρών, παρελθόν", έξι χρόνια μετά ή χίλια πριν...ο χρόνος αδιαφορεί για τον άνθρωπο -άσε που μπορεί και να μην υπάρχει;)-κι εμείς του δίνουμε την υπόσταση που αντέχουμε...

Καλή μέρα
(αν εξέλειπαν κάποιες λέξεις ίσως να σε άκουα καλύτερα Δέμων, π.χ. "χάθηκαν", "πνίγηκαν", "ηττημένοι", "βαμπίρ σύμβολα".)

ΔemΩΝ είπε...

σύθαμπο, στο πρώτο μέρος του σχολίου σου συμφωνούμε, όσο για το δεύτερο κατά βάθος χαίρομαι που δεν μπορείς να με ακούσεις καλά - κι εγώ με δυσκολία με ακούω αλλά δεν μπορώ να κρατώ άλλο βουλωμένα τ' αυτιά μου, ούτε τυφλά τα μάτια μου...

καλή σου μέρα και σε σένα :)

Disdaimona είπε...

Εμένα αυτό μου άρεσε...αλλά και πάλι,μπορεί να μου άρεσε λόγω "σχιζοφρενούς" εγκεφάλου...:-)

ΔemΩΝ είπε...

οι σχιζοφρενείς εγκέφαλοι είναι οι μόνοι με τους οποίους που και που καταφερνουμε να επικοινωνήσουμε Δυσδαιμόνα... :)